Co to jest
personalizm?
Zastosowanie techniki i masowe formy życia nie są
bynajmniej czynnikami sprowadzającymi depersonalizację w sposób
nieunikniony. Stają się nimi, gdy zniechęcony poszukiwaniem trudnej
syntezy człowiek zaniecha dążenia do życia osobowego, gdy przestanie
cenić ten ideał życia. Wówczas, ale tylko wówczas, zbyt sztywny
porządek produkcji i życia zbiorowego zrodzi nieład z punktu widzenia
człowieka podobny do tego, jaki rodziła wczorajsza anarchia
indywidualistyczna.
Świat wewnętrzny nie polega również na pobłażaniu sobie samemu.
Takie pobłażanie jest nawet utajonym wrogiem owego świata i musi on
stale być czujny wobec niebezpieczeństwa, jakie kryje. Świat
wewnętrzny, to ciągłe odnawianie się osoby działającej, a przez nią
odnawianie samego działania.
Chrześcijaństwo nie jest hamulcem, jest wielkim szaleństwem, jest
siłą niosącą gwałtowne przemiany i postęp.(...)Większość chrześcijan
odzwyczaiła się od tego wskutek pomieszania pojęć życia wewnętrznego i
subiektywistycznego zajęcia się sobą, mądrości chrześcijańskiej i
uznania dla ustalonego, oficjalnego porządku społecznego.
Emmanuel Mounier, "Znak", Kraków, 1960, s.207-208,218,226.
----------------------------------------------------------------------------------------
|
